31 augustus - Banyuwangi Ijen

Hallo!

Je weet dat je moe bent, wanneer je thee in een soepkom begint te schenken..

Goed, dat gezegd hebbende vertellen we jullie nu graag over onze wederom leuke dag.
Vanochtend vertrokken we om half 5 in pikkedonker, per jeep met chauffeur en gids richting de Ijen. Het eerste stuk is letterlijk een bumpy ride, een weg met meer gat, dan weg!
Ongeveer een uur later kwamen we (inmiddels was het licht geworden) bij de parkeerplaats waar de wandeling naar de Ijen zou starten. We hebben eerst even onze take-away breakfast genuttigd (een gekookt ei included..ieuw). Voor Frank was niets teveel op dit vroege tijdstip, hij genoot van zijn bammetjes met ei.

Onze gids, Alfin van 23 jaar zou ons 'begeleiden' naar de top. Achteraf gezien snapten we niet waarom een gids verplicht was, want er was niets gevaarlijks of engs aan de route. Wel was het een flinke klim. We hadden het al eens over verticaal landbouwen, dit was verticaal wandelen! Toch hebben we flink doorgewandeld. Na een korte stop (er moest weer eens koffie gedronken worden..) vervolgden we het laatste stukkie omhoog. Wat minder steil en nog steeds prima begaanbaar. Wij snapten eigenlijk niet waarom deze wandeling als zwaar inspannend wordt beschreven. Zelfs met Eline's zwakke knieën was het te doen, zowel omhoog als naar beneden.

We realiseren ons wel dat wandelen hier niet bij de daily business hoort. Dat wij het leuk vinden om een stukkie te lopen of wandelingen te maken, lijken ze hier niet altijd te begrijpen.

Afijn, na wat bochtjes omhoog dook ineens de krater om de hoek. WOW! De Ijen vulkaan is heel anders dan de Bromo en héél gaaf. Wederom een bizar landschap en dit keer met een blauw zwavelmeer, midden in de krater gelegen. De zwavellucht valt mee, maar slaat toch op je longen. Vandaar dat we met een leuk doktersmaskertje liepen.

De Ijen staat bekend om zijn zwavelwinning (sulfiet). Mannen zeulen en balanceren hele dagen met 60-80kg aan sulfiet in- en uit de krater. Wat een ongelooflijk zwaar werk. Deze mannen verdienen 1000 rupiah per kilo, dat is minder dan 10 eurocent. Wij kochten 2 zelfs nog warme stukken, voor 20000 rupiah, een normale prijs, zo'n 1,5 euro. Tsja, het is een andere wereld! We wilden ons graag even inleven en daarom hebben wij ook even stoer het draagstok met manden vol sulfiet à 80kg opgetild. Pfoe, wat zwaar!

Na nog even verder rondgekeken te hebben liepen we naar beneden, terug naar de parkeerplaats. Een wandeling van nog 1 uur en daarna terug met de jeep naar het hotel.

Eenmaal daar even fris gedoucht en een duik in het mooi gelegen zwembad genomen. Na de lunch betrok het weer jammer genoeg maar daarentegen wel een mooi wandelingetje door de rijstvelden gemaakt. Onderweg zagen we de prachtigste bloemen. 't Is nog steeds bijzonder hoeveel moois hier groeit.

Na de wandeling stond ons een massage te wachten. Frank vond het heerlijk maar Eline's krakkemikkige lijf vond het iets te pijnlijk. Dat worden blauwe plekken morgen! De massage was dus eigenlijk inspannender dan de wandeling naar de Ijen. Ach, al met al wel eens leuk om zo'n massage ervaren te hebben. ;-)

't Is nu 9 uur en we zijn moe. Dat midden in de nacht opstaan zorgt voor slaaptekort en dat in de vakantie!

We zijn nu een week verder sinds ons vertrek vanaf Schiphol. We hebben al zoveel gezien, meegemaakt en in ons opgenomen!! Onze reis op Java eindigt helaas. Morgen nemen we de boot naar Bali waar Pius ons voor de laatste keer zal afzetten, nu in Lovina.

We hebben een leuke reis met hem mogen maken. Een ontzettend vriendelijke man, met wie we de nodige uren in de auto gezellig hebben doorgebracht!

Goed, nu kruipen we weer heerlijk in bed. Morgen om 8 uur staan we gereed voor de rit en overtocht naar Bali. We zijn benieuwd wat dat ons zal brengen!

Tot sinas!