Dag 6: Slide Rock State Park en de Grand Canyon

Hi folks!

Voor de verandering beginnen we deze blog vandaag bij het einde van de dag! We hebben de dag op zo'n ontzettend leuke manier afgesloten, dat het het wel waard is om daarmee te beginnen.
Op weg naar ons hotel reden we langs verschillende restaurants. Bij één daarvan stonden de cowboys op de veranda te lonken, iets wat Eline direct enthousiasmeerde en Frank was ook best te porren voor een steak. We reden de parkeerplaats op en liepen zo bij steakhouse Yippee-ei-oo naar binnen. De naam zegt het al, Western all the way! Dat werd vervolgens nog eens bevestigd; tafelkleden van koeienhuid, zadels en kreten als 'cowgirls rule' werden ineens heel gewoon. Nouja, dat zeggen we wel.. toen daarbij ook nog eens Chattahoochee (Alan Jackson) uit de speakers klonk werd het Eline toch even allemaal een beetje teveel. Man, wat is dit allemaal mooi en wat zijn we dankbaar dat we dit avontuur mogen beleven.

Goed, dan nu toch maar even de voorafgaande uren met jullie delen. Onze dag begon in het Slide Rock State Park. De naam zegt het al, een natuurlijk uitgesleten glijbaan in een dal tussen rode rotsen. Het water was ijskoud-d-d maar we hebben er wel flink van genoten, het was immers weer 30 graden. Na een paar uurtjes reden we door richting de Grand Canyon, zo'n 100 mijl verderop. Een rit door uitgestrekte landschappen met kaarsrechte wegen.

Eenmaal de Grand Canyon naderend werden we toch wel een beetje gespannen, welk natuurgeweld stond ons te wachten? Dat werd al snel duidelijk toen we vanaf xe parkeerplaats naar het eerste uitkijkpunt liepen. Wouw, wat is dit machtig mooi en groots. Het is bijna of je naar een schilderij zit te kijken, het is zo groot dat het bijna niet te bevatten is. Ook op camera komt de grootsheid niet goed over.

Tot zonsondergang genoten van mooie wandelingetjes en vergezichten. Natuurlijk de ene foto na de andere geschoten!
Door het park lopen trouwens talloze wilde rendieren. Ze zijn niet mensenschuw, toen Eline door het maken van klakkende geluiden het rendier wilde lokken kwam hij toch íéts te dichtbij en vond Eline het ineens iets minder leuk. ;-)

Nou, we breien er een eind aan voor vandaag. Even rustig alles verwerken onder het genot van een kopje koffie. Nogmaals, wat is dit een overgetelijk avontuur!

Morgenochtend staat een helicopter voor ons klaar voor een vlucht door de Grand Canyon, eng maar vast zó gaaf!

Tot morgen weer! :)