6 september - Ubud
6 september 2016 - Ubud, Indonesië
Één hele goede morgen!
Na gisteren een volle dag gehad te hebben, sliepen we heerlijk! We werden vanmorgen om half 7 door de wekker gewekt. Redelijk uitgerust knapten we ons op voor weer een leuke dag!
Eline was een beetje gespannen, gezien de eerdere mountainbike ervaring in Munduk. We hoopten dat het vandaag wat minder hobbelig zou zijn.
We vertrokken per busje richting Kintamani, van waar we fietstocht zou beginnen. Eerst een tussenstop bij de Tegalalang rijstvelden. Op google lijkt het altijd zo prachtig, maar eerlijk gezegd hebben we al veel mooiere gezien!
Rond half 10 kwamen we aan in Kintamani waar we op een prachtige plek ontbeten. We kregen wat uitleg over de omgeving inclusief vulkanen en meer. De Mt Batur, waarop we uitzicht hadden, is in 1999 voor het laatst uitgebarsten, maar wel zonder lava.
Na het ontbijt vertrokken we richting een koffieplantage, waar ook de beroemde Luwak koffie gemaakt wordt. Dit is heel speciale koffie. De koffiebonen worden door Civitkatten gegeten en vervolgens uitgepoept. Deze uitgepoepte bonen worden dan schoongemaakt, geroosterd en vermalen tot koffiepoeder.
Nu je dit weet denk je vast, ugh. Dat dacht Eline ook, maar Frank was erg benieuwd.
We mochten verschillende soorten koffie en thee proeven (man, wat doen ze er hier toch veel suiker door!!) maar de Luwak was not included. Voor een mooi toeristenprijsje genoot Frank uiteindelijk toch van zijn 'Catpoocino'. Een sterk bakkie, maar eigenlijk weinig bijzonders.
Goed, na deze ervaringen begonnen we dan toch echt aan de mountainbike tocht. We scheurden door dorpjes, langs rijstvelden met de haren in de (warme) wind.
Uiteindelijk hadden we de optie om nog 6 km uphill te gaan. Tsja, waarom niet dachten we als groep. Al snel haakte de één na de ander af. 't Was toch best pittig om in de warmte de hellingen op te crossen.
Frank vond het een makkie (zei hij al zwetend en puffend) en Eline gaf niet op. Uiteindelijk bleven we met drie man en Eline over.
Een gevoel van euforie bekroop Eline toen we eindelijk weer maar beneden mochten. Dat had ze toch maar mooi weer gedaan. Typisch gevalletje van druk maken om niks. Wat nou krakkemikkig of niet kunnen? Doen we gewoon ff! (Ok, genoeg veren in de reet nu).
We lunchten nog in een leuk restaurant met koud eten en rauwe kip. Beetje jammer, maar kan gebeuren! ;-)
De rest van de middag liepen we nog even langs de souvenirkraampjes en naar het apenbos. Morgen is het apenbos geopend dus dan kunnen we mooi alle tijd nemen en daarna lekker bij het zwembad neerstrijken. Even een momentje niks!
Het is nu bijna 8 uur dus we trekken de sandalen (zonder sokken) maar eens aan om een leuk plekkie om te eten te zoeken.
Tot morgen!
Na gisteren een volle dag gehad te hebben, sliepen we heerlijk! We werden vanmorgen om half 7 door de wekker gewekt. Redelijk uitgerust knapten we ons op voor weer een leuke dag!
Eline was een beetje gespannen, gezien de eerdere mountainbike ervaring in Munduk. We hoopten dat het vandaag wat minder hobbelig zou zijn.
We vertrokken per busje richting Kintamani, van waar we fietstocht zou beginnen. Eerst een tussenstop bij de Tegalalang rijstvelden. Op google lijkt het altijd zo prachtig, maar eerlijk gezegd hebben we al veel mooiere gezien!
Rond half 10 kwamen we aan in Kintamani waar we op een prachtige plek ontbeten. We kregen wat uitleg over de omgeving inclusief vulkanen en meer. De Mt Batur, waarop we uitzicht hadden, is in 1999 voor het laatst uitgebarsten, maar wel zonder lava.
Na het ontbijt vertrokken we richting een koffieplantage, waar ook de beroemde Luwak koffie gemaakt wordt. Dit is heel speciale koffie. De koffiebonen worden door Civitkatten gegeten en vervolgens uitgepoept. Deze uitgepoepte bonen worden dan schoongemaakt, geroosterd en vermalen tot koffiepoeder.
Nu je dit weet denk je vast, ugh. Dat dacht Eline ook, maar Frank was erg benieuwd.
We mochten verschillende soorten koffie en thee proeven (man, wat doen ze er hier toch veel suiker door!!) maar de Luwak was not included. Voor een mooi toeristenprijsje genoot Frank uiteindelijk toch van zijn 'Catpoocino'. Een sterk bakkie, maar eigenlijk weinig bijzonders.
Goed, na deze ervaringen begonnen we dan toch echt aan de mountainbike tocht. We scheurden door dorpjes, langs rijstvelden met de haren in de (warme) wind.
Uiteindelijk hadden we de optie om nog 6 km uphill te gaan. Tsja, waarom niet dachten we als groep. Al snel haakte de één na de ander af. 't Was toch best pittig om in de warmte de hellingen op te crossen.
Frank vond het een makkie (zei hij al zwetend en puffend) en Eline gaf niet op. Uiteindelijk bleven we met drie man en Eline over.
Een gevoel van euforie bekroop Eline toen we eindelijk weer maar beneden mochten. Dat had ze toch maar mooi weer gedaan. Typisch gevalletje van druk maken om niks. Wat nou krakkemikkig of niet kunnen? Doen we gewoon ff! (Ok, genoeg veren in de reet nu).
We lunchten nog in een leuk restaurant met koud eten en rauwe kip. Beetje jammer, maar kan gebeuren! ;-)
De rest van de middag liepen we nog even langs de souvenirkraampjes en naar het apenbos. Morgen is het apenbos geopend dus dan kunnen we mooi alle tijd nemen en daarna lekker bij het zwembad neerstrijken. Even een momentje niks!
Het is nu bijna 8 uur dus we trekken de sandalen (zonder sokken) maar eens aan om een leuk plekkie om te eten te zoeken.
Tot morgen!
Stoer Eline, met de mannen de berg op, respect!!! (Wat die crosstrainer al niet vermag, he?)
Morgen naar de apen, zin in!!
Ik had het beeld dat jullie op het strand van Bali gingen "uitrusten" maar jullie reis is een voorbeeld van 'door inspanning volgt ontspanning!'
geniet er van!